این لحظه اخره صدام کن ،،
خوب حسم کن نگام کن
شامه آخره جام سم دستم ،،
اگه برم محاله برگشتم
میدونی دنیا همین رسمشه ،،
اون که خوبه از بازی حذف بشه
یه سریا فقط درس عبرتن ،،
مثل من که همین سهمشه .
وقتی چشمام خیسه و قلبم پره از
کینه و تلخی روزام شده
وقتی آدما چپو راست هی بم زدن
حتی خود خودام میخاست ترکم کنه
وقتی دلم گرفته من از همه عالم
نمیدونم چمه فقط گاهی بد میشه حالم
وقتی فرقی نداره اونی که گفت میمونه
رفت
منم قاتل شبام خیابونه
شماره روزا و شبای تلخم،،رفته از دستم ،، رفیقام کمتر
خیلیا بودن که اومدن و رفتن سلامتی همشون به یادشون هستم
خسته شدم از فکرو خیال
اون روز خوبی که هیچوقت نمیاد
یادش بخیر بچه بودم نوار ضبط میگفت
انگاری دلم تا ابدش غصه میخاد ..
و
اینجا ایرانه جوونیاتو جشن نمیگیری
یا بستس توی هر مسیری که میری
۲۱ ساله به خودتم بدهکاری
واسه گذشتن دیگه نمونده راهی
منم کردم به آسمون یه نگاه
دعا پیش یه خدا که بنده ای نمیخاد
آسمون دوتا دستامو ول کرد
من طرد شدم با یه نگاه بهتر
این لحظه اخره صدام کن ،،
خوب حسم کن نگام کن
شامه آخره جام سم دستم ،،
اگه برم محاله برگشتم
میدونی دنیا همین رسمشه ،،
اون که خوبه از بازی حذف بشه
یه سریا فقط درس عبرتن ،،
مثل من که همین سهمشه .
تنها میگذشت ۲۴ ساعت
گرفته انگاری بازم دلم
قلمم قهره با شعرای شادم
هر شب خیسه چشای دفترم
همه خاطره هام پر پرن
انگار همه چیو سیاه رنگ زدم
اکثرا شبا رو تا صب بیدار
دورو ور دیوار ، هم اتاقیم گیتار
روزامم شده مث بازی شطرنج
همّه ی مهره هام موندن عقب
واسم واساده خطای زمان
کشورمم توش جرم شده صدام
زندگی مثال یه فصل زرده
تهش سرده ، که میره نبضت
باید زندگی کرد توی لحظه
تا وقتی تازس تا وقتی سبزه
از روزام ندارم حتی انتظار رفتن
منی که توی همه خاطره ها غرقم
گذشت و پا پیاده کوچه هارو گشتم
حتی به لبم نیومد یه روزی لبخند
پر شکست بوده داستان تلخم
حرف دلمو فقط خودم به خودم زد
یه روز جمع مست بودو علی گفت با لبخند رفیق پیر میشیم میشه خاطره ها کمرنگ
الانم توی همین اتاق تاریک
انتظاری ندارم از هیچ خدایی
همیشه همه جا به همه خوبی کردم و
سهم من بنبسته بین دو راهی
اسیر قافیم تو بازیه کلمه
دیوارای دورم پر از صدای تنمه
رپ بام میدویید و یه صدا تو سرم
که باید بگذرم از همه دورو ورم