موندم دیجی فردین

متن آهنگ موندم از دیجی فردین

همین جام

همین نزدیک

این جا، حاضر تو صحنه

تو اتفاق، تو دره، آماده تر از قبل

هه

شایع

معطل چی ای؟

کف همین تهران ترکیده پی طلام

شرایط ساخت از من یه خل و چل تمام

همه خط میگیرن از هرکی خوش خط تره

من یه لن جدا دارم و یه سرور سوا

مردم همونن که میگن نیستن

خدا میدونه این شهرو چی مریض کرد

آدم هر چی کثیف تر، عزیز تر و خوبه

این جا هرکی یه رنگ غلیظ زد به خودش

برو حاجی مارو بیخیال

میکاپ فیلم سینمایی به ما نمیاد

نظرمو جلب نمیکنه صدای زیاد

من از هیچ آدمی نگاه نمی خوام

برام مهم نی نظرت

وقتی بودنت از دو متری ضرره

ببینن پات شله هلت میدن همه

همسایه شد اون که بیشتر اجاره میداد

هه

همه جا اینه یا این جا اینه؟

جلو چشم رییس لکه هارو می سابیمش

میگن حلال واری وزنه جیب پایینه

هرکی جایی رسیده کیف قاپیده

کشور بده، دولت بده

دوست داره بگه و به کسی مهلت نده

بش میگی صبح پاشو میگه خب سختمه

بعد میخواد کلاشو دید ببینه توش کفتر

هه

همه زندگیم همین شهره

با این حال از این شهر میرم

این جا فقط وعده وعید میدن

همه حریفه تمرین هم دیگن

مگه راهی هست!؟!؟

با اینکه تو قلبم جنگه میذارم میرم هرچی هست

سخت شد برام از وقتی که فهمیدم

هرجا برم راضی تر از اینم

شاید هم صدا دهل از دور خوشه

اون جام مثله اینجا اوضاع مطلوب نیست

پَ چرا هرکی رفت موند؟

ما که تو مملکته خودمون رو دست موندیم

در میاریم از زیر سنگ

چقدر دیگه باید چرخ بخوره این سیب سبز

به ترتر میوفتیم تو شیب کم

نمیدونم شاید باید یه فکر دیگه کرد

برا مثال زد اَ خِرِ ملت

جز پاچه خودت پاچه همه بره من بعد

طرف فتوا داد از بالای منبر

بعد تا ما سوال داشتیم من و من کرد

میدون میخوان جوونای کشور

شناگرو میفرستن حموم جای استخر

یارو با تحصیلات سرشو با صفر زد

چون فقط میخوان سرباز بهتر

خیلی خب حرفی نیست

چون از بچگی از حرف زدن ترسیدیم

چی بهتر شده چرا جو میدین

هنو تو گونی میبرنت اگه نظر بدی

رپ زیره ذره بین کجاش این منطقیه

که جای ما تو خاک خودمون رو صحنه نی

جناب رئیس بیا و طرف حق بگیر

بیا جای دست شکستن به هم دست بدیم (دست بدیم)

همه زندگیم همین شهره

با این حال از این شهر میرم

این جا فقط وعده وعید میدن

همه حریفه تمرین هم دیگن

مگه راهی هست!؟!؟

با اینکه تو قلبم جنگه میذارم میرم هرچی هست

سخت شد برام از وقتی که فهمیدم

هرجا برم راضی تر از اینم

من بچه ی همین کوچه هام

نه شمال شهر اون گوشه موشه ها

عصای دست یه مرد که مونده روی پاش

قهرمان بی مداله یه زن خونه دار

اگه برم شرمندشونم

نرم باید خون امو رو جدول بشورن

مثله همه اونا که کت بسته بودن

شاید دو رو دیگه منم هم بندشونم

با این همه موندن

اشتباست اما به همه بگو موندم

تو خاکه ایران امیدوارم و

هنوز یه دهاتشو نمیدم به اونور

شاید یه روز فهمیدن منم

زیر دستو پاشون دیدن منم

شاید به آرزو هام رسیدم منم

شاید اونارو بخشیدم منم